Rozmnażanie
Podstawą sukcesu hodowlanego jest posiadanie dobrej pary niespokrewnionych ze sobą ptaków. Bardzo często bowiem zwłaszcza początkujący hodowcy narzekają, że utrzymywana przez nich od dłuższego czasu w klatce niekwestionowana para ptaków pomimo zapewnienia optymalnych warunków bytowych nie chce się rozmnażać. Wynika to z faktu, że nie wszystkie tzw. "parki" są w rzeczywistości dobranymi parami. Jeżeli ptaki nie są dobrze dobrane, to sam hodowca niewiele może w tym kierunku zrobić poza stałym wymienianiem jednego z partnerów w nadziei, że w końcu ptaki się dobiorą i stworzą trwałą parę lęgową, a osobniki oswojone przez człowieka zwykle nie nadają się do lęgów.
Lęgi mogą trwać praktycznie przez cały rok. Należy do nich dopuszczać jedynie osobniki całkowicie zdrowe, co najmniej 9-10-miesięczne, a najlepiej roczne. Ptaki zbyt wcześnie użyte do rozrodu (zwykle 4-5-miesięczne) stają się później wątpliwym materiałem hodowlanym, a samiczki często mają problemy ze znoszeniem jaj i odchowują mniej młodych. Absolutnie nie powinno się pozwalać na odbycie więcej niż trzech lęgów w roku. Samiczki (zwłaszcza młode) niejednokrotnie padają z wycieńczenia, jeśli hodowca nie wprowadza dla nich 2-3-miesięcznego okresu odpoczynku w roku. Zwykle po 7-10 dniach od pierwszej kopulacji samica składa pierwsze jajo, a kolejne co drugi dzień. W sumie może ich znieść od 3 do 10 sztuk (średnio 5-6). Najczęściej po zniesieniu pierwszego samica rozpoczyna samotne wysiadywanie (niektóre samce mogą na krótko zastępować w tej czynności swoje partnerki), które trwa 17-18 dni. W jej części brzusznej tworzy się tzw. plama lęgowa, czyli pozbawiony upierzenia i mocno przekrwiony obszar skóry, dzięki któremu zapewniona jest temperatura niezbędna do prawidłowego rozwoju zarodków. Samica wielokrotnie obraca jaja, zmieniając ich położenie, co zapobiega przyklejeniu się błon jajowych do skorupki i wyrównuje temperaturę inkubacji.
